Afgelopen week kreeg ik de volgende e-mail, wellicht heb je hier wat aan;
Vandaag ben ik oude tijdschriften aan het uitsorteren en wegdoen en stuit op het YN van afgelopen december, met daarin uw brief over gevoelsblindheid. Na hele heftige jaren in ons gezin, met daarop volgend ook nog de diagnose "schizofrenie" bij mijn zoon kon ik niet meer huilen, maar ook niet meer lachen zoals vroeger of ergens van genieten. Mijn werk kan ik gewoon doen, alleen alles is "vlak"geworden. Het is (was) alsof mijn tranen op waren en ik uitgedroogd was van binnen. De afgelopen maanden kreeg ik steeds meer last van mijn rechterbeen: veel pijn in mijn gewrichten, maar ook in mijn spieren. Ik vroeg me af, of ik een vorm van reuma had, maar voordat ik ermee naar de huisarts ging leek het me goed om te proberen de klachten dmv massage weg te krijgen. Ik zocht op internet en kwam uit bij Ayurvedische massage, waarbij je van top tot teen gemasseerd wordt, met de nadruk op delen met bepaalde klachten, als dat nodig is, en waarbij de energiestroom in je lichaam wordt hersteld.
Toen de masseuse drukte op bepaalde pijnpunten in mijn been moest ik ineens verschrikkelijk huilen. Het kwam echt vanuit mijn tenen (!) en ik kon bijna niet meer ophouden. Ik had in jaren niet zo gehuild. Het was volkomen onverwacht, ik had van tevoren totaal niet gedacht dat dit zou kunnen gebeuren.
Sindsdien ga ik soms ineens huilen: als ik wakker word midden in de nacht,bij iets naars op televisie, of een vervelend bericht...
De pijn in mijn been is nog zeker niet weg, maar wel verminderd. Maar ik ben enorm opgelucht dat ik weer kan huilen. Het leeft weer een beetje van binnen. Over een paar weken ga ik weer!
Ik hoop, dat ik u - en misschien anderen- hiermee een tip heb kunnen geven. Met vriendelijke groet, Paula - 31 juli 2010 -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten