Welkom op deze site!

Leven zonder emoties... sinds 2002 ben ik, door een chronische depressie, mijn emoties kwijt en dat is van grote invloed op mijn leven. Inmiddels weet ik dat ik niet de enige ben die het heeft. Toch hoor ik, lees ik, vind ik er nooit wat over terug in de media. Het is alsof deze verstoring/aandoening in de hersenen niet bestaat. Het gaat hier om iets dat fundamenteel je leven kan aantasten en veelal ongrijpbaar is voor mensen die het niet hebben.

Op deze website vind je informatie over gevoelsblindheid (zo heb ik de emotionele vervlakking genoemd), verhalen van mensen die het hebben en verhalen van Roen, de maker van deze website.

Reality is that which, when you stop believing in it. Doesn't go away. - Philip K. Dick -

woensdag 24 juni 2020

Zomer 2020,
Het is een bizarre tijd. Mijn moeder zit nu bijna 2 weken in het hospice hier in Alkmaar.. Na een half jaar van om de 3 weken chemo's blijkt uit een recente MRI-scan dat de tumor in haar hoofd 3 keer zo groot is geworden. Ze is dus uitbehandeld. Mijn vader was thuis al die tijd mantelzorger, maar de laatste tijd was het bijna niet meer op te brengen, dus vandaar dat het heel fijn is dat ze in het hospice alle hulp krijgt die nodig is. Juist ook omdat ze blind (door de tumor) is. Ik kom ook elke avond bij haar. Nu weet ik dus ook waarom het belangrijk is dat ik nog leef. Ik heb nog een belangrijke taak te vervullen als zoon. Ik ben enig kind. S avonds geven mijn vader en ik haar om de beurt de avond maaltijd. We proberen haar ook nog een beetje blij te maken. Zo had mijn vader er afgelopen maandag voor gezorgd dat mijn moeder met de 'wens' ambulance naar het strand kon. Dat was heel bijzonder en fijn voor haar. Ze kon even de zee ruiken en horen en de geluiden van de mensen op het strand. Op een terrasje kreeg ze ook een lekkere cappuccino in een speciale beker.

Wat ook wel leuk is, is dat mijn tenorsax is opgeknapt, ik bezit meerdere saxen, en deze had wat lekken en verouderde polsters (soort rond leertje dat de toongaten afsluit), dus speel ik daar weer af en toe op, ik wissel het af met mijn alt en sopraan.

Ik heb ook weer een nieuwe psychiater bij de Ggz, dat is ook wel hoopgevend, aangezien deze nog mogelijkheden ziet qua medicatie veranderingen. Ze weet misschien ook een middel waarmee ze iets aan mijn ochtend brakheid kan doen. en ook een middel wat mijn emotie's misschien weer terug kan halen. Ik wacht er maar even mee tot mijn moeder er niet meer is. Medicatie veranderingen vind ik altijd wel zwaar. Succes allemaal, groetjes, Roen... laat wat van je horen (hieronder), dat vind ik leuk!

dinsdag 24 maart 2020

Veni Vidi Vici

We zitten inmiddels in 2020. Ik ben nog altijd depressief en mis nog altijd mijn emoties. Door het corona virus kan ik niet meer zwemmen. Dat deed ik bijna dagelijks, ik word s'morgens altijd brak wakker door mijn medicatie en zwemmen hielp mij om dat brakke gevoel een beetje kwijt te raken. Daardoor kan ik eigenlijk ook niet opnieuw beginnen met het afbouwen van het slaapmiddel (zopiclon). In mijn familie is er ook iets ergs gebeurd, mijn moeder is door een tumor blind geworden, dat speelt al vanaf juli vorig jaar. Heel erg heftig.  Daardoor is mijn rol in het gezin ook veranderd. Ipv dat ik mantelzorg kreeg van mijn ouders, geef ik nu af en toen mantelzorg aan mijn moeder. Ja, het zijn hele rare tijden. Ik blijf voorlopig door knokken, ook al leef ik op mijn tandvlees. Ik heb vorige week maandag hardloop schoenen gekocht en wil daar dagelijks op hardlopen. Ik bouw het langzaam op, omdat mijn lichaam het niet gewend is. Conditie heb ik gelukkig wel. Ik leef van dag tot dag. Het is fijn dat ik mijn kat Pippie heb, daardoor voel ik me niet alleen in huis. Ook speel ik dagelijks een half uurtje saxofoon. Ok mensen het beste, laat wat van je horen, als je ook je emoties mist.. Roen..

maandag 28 augustus 2017

Gestopt II

Ik zit nu in het begin van week 7 dat ik gestopt ben met slaapmiddel zopiclon. Ik merk nog niet zoveel vooruitgang, ik heb zelfs het gevoel dat het slechter gaat helaas. Voel me erg gaar/depressief/kl*te in ochtend en middag. Toch weiger ik het om het middel weer in te nemen. Er moet toch een moment komen dat het weer vooruit gaat. Helaas doe ik daardoor ook niet zoveel qua activiteiten, zeker nu het ook nog vrij warm is buiten. Morgen nog (26 graden) en dan koelt het weer af naar 19 graden. Normaal zou ik er niet zoveel last hebben van de warmte, nu dus wel. Kan je nagaan hoe verslavend zo'n middel is. Het lijkt wel erger dan anti-depressiva of anti-psychotica., waar ik in het verleden toch ook wel het een en ander van heb afgebouwd. Gelukkig hoef ik niet op vakantie, want dat zou ik nu echt niet trekken. Dat heb ik andere jaren wel gedaan, dus wederom een bewijs dat ik echt aan het ontwennen ben. Ik ga even de kattenbak doen en de airco aanzetten in de slaapkamer.
Roen

vrijdag 28 juli 2017

Gestopt!

Ik ben nu sinds 15 juli gestopt met een slaapmiddel, n.l. zopiclon, dat ik jarenlang heb gebruikt, ik zat op zich op een lage dosis, maar ik heb nu toch wel evengoed last van ontwenning. Ben de hele dag gaar en alleen zwemmen helpt een beetje. Verder blijf ik thuis. Heb soms ook angstklachten, bijvoorbeeld als ik bomen heen en weer zie gaan in de wind, of ook sommige dingen die ik zie op tv, met name in het nieuws. Ik ben al eens eerder gestopt en hield het toen 8 weken vol. Door een stom virus ben ik toen weer met een beetje begonnen. Nu ben ik er echt klaar mee en ga het wel volhouden. Het middel is een benzodiazepine-aanverwant middel dus als je het lang gebruikt krijg je tolerantie verschijnselen. Dat is ook een belangrijke reden om te stoppen. Ik zit op het http://www.benzobuddies.org forum en lees daar verhalen van mensen die jarenlang benzo's hebben gebruikt en met hele kleine stapjes afbouwen omdat het anders niet lukt. Er zijn er ook die overstappen op valium omdat dat langer in je bloed blijft zitten en je dan minder ontwenningsverschijnselen van hebt. In het verleden gebruikte ik lorazepam, ook een benzo en heb er toen heel veel moeite mee gehad om er mee te stoppen. Dat soort middelen wordt vaak voorgeschreven in GGZ instellingen, en als je het langer dan 4 (?) weken gebruikt ben je al verslaafd. Het kan dan dat je angst klachten (bijvoorbeeld) weer terug keren en dat je arts de dosis weer verhoogt. Maar die klachten ontstaan juist weer door dat je aan de benzo gewend bent geraakt (tolerantie) en zo kan je dan in een spiraal terecht komen van verhogingen. Zie er dan maar weer eens vanaf te komen.

Hoe gaat het verder met me? Ik ben op dit moment niet zo actief... schilder niet thuis en ook niet buitenshuis. Af en toe speel ik wat sax en ik zwem, maar dat is het dan ook wel. Ik hoop dat het afbouwen spoedig zal gaan en ik weer actiever kan worden.
Roen

woensdag 21 juni 2017

Zomer

21 juni...de zomer is begonnen en het is flink warm in NL. Ik heb sinds een paar dagen een airco waar ik erg 'blij' (dus niet echt blij) mee ben. Ik bedoel het is fijn om mijn slaapkamer koel te krijgen. Als het warm is slaap ik namelijk niet goed. Wie niet? Ja, mijn vader slaapt prima.
Ik heb mijn haar weer kort geschoren, ik zit op zo'n vier millimeter nu. Het vervelende is echter dat mijn haar niet goed voelt. Dat had ik ook toen het langer was. Het voelt slecht als ik er met mijn hand doorheen ga. Ik heb ook het bizarre gevoel dat mijn hersenen onder de haren dood zijn. Dat zal natuurlijk wel niet, maar zo voelt het wel. Ik bijna geneigd  om mijn haar er helemaal af te scheren om te kijken of het dan beter voelt. Misschien is het de huid, of misschien zijn het de haarzakjes. Hoe kan dit nou? Ik weet dat het ook niet goed voelde als een hele tablet zopiclon (slaapmiddel dat ik gebruik) nam. Ik zit nu echter op een kwart tablet, maar misschien is dat nog teveel. Ik heb het al meerdere keren proberen af te bouwen, maar het blijft moeilijk, misschien als het weer wat koeler is buiten? Wordt vervolgd...

donderdag 27 april 2017

Het is vandaag koningsdag 2017, een dag waarop ik me des te zeer bewust ben van het feit dat ik geen emoties ervaar. Dat ik als het ware buitengesloten ben van de normale wereld. Vroeger genoot ik altijd erg van deze dag. Nu dus niet. Maar was dat maar alles want dankzij medicatie die ik gebruik (antipsychoticum en antidepressivum), voel ik me in de ochtend erg beroerd, wat dan in de loop van de dag verminderd, maar zich wel dag in dag uit herhaalt. Daardoor ervaar ik het leven als erg zwaar. Ik denk dat het weer tijd wordt voor een gesprek met de psychiater. Misschien moet ik de antidepressivum medicatie verder afbouwen. Het is me gelukt om nu al bijna acht weken geen slaapmiddel te gebruiken. Dat is echt een overwinning voor mij. Ook heb ik vorig jaar een anti-manie afgebouwd, een middel dat volledig overbodig was, want ik was helemaal niet manisch. Maar goed, ontwenning kan ook de oorzaak zijn dat ik me dagelijks zo slecht voel. Ik ga mijn psychiater maar een mailtje sturen, zo kan het niet langer, jullie horen nog van mij...Roen

zaterdag 31 mei 2014

Dit inzichtelijke stukje vond ik op spreekuurthuis.nl;

"- Vervlakking van de emoties, van het affect
Met vervlakking van de emoties, van het affect wordt bedoeld dat men het gevoel heeft niets belangrijks, niets van betekenis te ervaren. Ook al gebeuren er belangrijke dingen in je leven, het lijkt net of ze zomaar aan je voorbijgaan en je niet beroeren. Schaamtegevoelens nemen af of verdwijnen, zodat mensen zich gĂȘnant kunnen gedragen, zonder het zelf in de gaten te hebben. Gevoelens voor schoonheid, het beleven van belangrijke gebeurtenissen in de familie, het lijkt alsof dat onder een grijze deken is gestopt."