Welkom op deze site!

Leven zonder emoties... sinds 2002 ben ik, door een chronische depressie, mijn emoties kwijt en dat is van grote invloed op mijn leven. Inmiddels weet ik dat ik niet de enige ben die het heeft. Toch hoor ik, lees ik, vind ik er nooit wat over terug in de media. Het is alsof deze verstoring/aandoening in de hersenen niet bestaat. Het gaat hier om iets dat fundamenteel je leven kan aantasten en veelal ongrijpbaar is voor mensen die het niet hebben.

Op deze website vind je informatie over gevoelsblindheid (zo heb ik de emotionele vervlakking genoemd), verhalen van mensen die het hebben en verhalen van Roen, de maker van deze website.

Reality is that which, when you stop believing in it. Doesn't go away. - Philip K. Dick -

maandag 28 augustus 2017

Gestopt II

Ik zit nu in het begin van week 7 dat ik gestopt ben met slaapmiddel zopiclon. Ik merk nog niet zoveel vooruitgang, ik heb zelfs het gevoel dat het slechter gaat helaas. Voel me erg gaar/depressief/kl*te in ochtend en middag. Toch weiger ik het om het middel weer in te nemen. Er moet toch een moment komen dat het weer vooruit gaat. Helaas doe ik daardoor ook niet zoveel qua activiteiten, zeker nu het ook nog vrij warm is buiten. Morgen nog (26 graden) en dan koelt het weer af naar 19 graden. Normaal zou ik er niet zoveel last hebben van de warmte, nu dus wel. Kan je nagaan hoe verslavend zo'n middel is. Het lijkt wel erger dan anti-depressiva of anti-psychotica., waar ik in het verleden toch ook wel het een en ander van heb afgebouwd. Gelukkig hoef ik niet op vakantie, want dat zou ik nu echt niet trekken. Dat heb ik andere jaren wel gedaan, dus wederom een bewijs dat ik echt aan het ontwennen ben. Ik ga even de kattenbak doen en de airco aanzetten in de slaapkamer.
Roen

1 opmerking:

  1. Hoi Roen,
    Ik wilde nog even terugkomen op de ayahuasca ceremonie die ik heb gedaan. Het was best interessant. Na de ceremonie kon ik niet slapen en ben ik gaan mediteren op muziek. Hierdoor kon ik een beetje bij mn verdriet komen.
    De morgen ben ik gaan zingen en kreeg ik zin om te gaan wandeen buiten. Ik voelde de zon en ik voelde dat Ik weer in het leven stond. Ik kon weer wat verder in de toekomst kijken en dat voelde ook heel fijn. Ik voelde dat ik honger had en toen ik ergens ging eten smaakte het zo goed!
    Ik voelde liefde in mezelf. Helaas trok dit weer weg in de avond en al mijn spieren spanden zich weer aan en de kou van binnen was weer terug.
    Ik heb het inmiddels opgegeven om me weer vrij te voelen en in contact te komem met mezelf. Met mijn lijf kan ik nog een hoop betekenen voor mensen die hulp nodig hebben, bijv in het huishouden. Dus dan gebruik ik mijn lijf daar maar voor. Zonder me af te vragen wat het nut is. Dan maar geen plezier en een gevoelloos leven. Maar in ieder geval wel nuttig, we stammen toch allemaal af van dezelfde ziel, dus op die manier help ik mezelf ook weer. Met mijn gevoelloosheid en emotieloosheid boeit het me eigenlijk ook bijna niet. Het enige wat ik lastig vind is om te zien hoe anderen wel kunnen verbinden en een leven opbouwen. Maar goed, het gras is altijd groener.

    Groetjes dromenvanger

    BeantwoordenVerwijderen