Maria

Beste allemaal,

Gevoelsblind…,
Ik ben nu 20 jaar mijn gevoel kwijt. Depressief ben ik nooit geweest, althans dat is niet mijn diagnose. (dat is schizofrenie).

Ik zal mijn verhaal op papier vertellen.

Ik ben geboren in mei 1972. Een hele fijne jeugd gehad tot mijn 12e zeker met lieve ouders en veel steun aan mijn geloof. Zoals een kind dat dan beleefd.
Wel 1 minpuntje ik dacht door de leer van vergeving zoals ze dat predikten dat ik niet terug mocht schelden als ik gepest werd of ik deed het niet. Of dacht dat het er gewoon bij hoorde.
Want veel gepest ben ik , 5 jaar lang, eerst 4 jaar op de ene school toen op de andere school, de 6e klas.
“marike is een rotmeid” zei ze. Het meisje wat het ergste van allemaal was.
Totaal zijn het 5 meiden geweest, 2 op de ene school en 3 op de andere. Ik noem geen namen.

Op mijn 16e had ik een reünie van de 6e klas en een afwijzing van een jongen, die ook een belangrijke rol had gespeeld in de 6e klas. Van het ene op het andere moment ging het bergafwaarts met me.
Dit was het punt waar ik altijd bang voor was geweest en nu kon ik het niet meer tegenhouden. Ik ging het pesten opnieuw beleven, herbevingen noemen ze dat. Op het laatst zat ik thuis van school en was overspannen, 1 ½ na de reünie en op het laatst ging ook mijn gevoel kapot. Het was teveel.
Ik riep het in wanhoop uit , God, Jezus!

Ik ging logeren bij mijn lievelingstante, bad weer zoals vroeger en kwam tot bekering.
God beloofde dat ik mijn gevoel terug zou krijgen.
Er zijn nog veel bijzondere dingen daar gebeurt op die zolderkamer.

Ik kwam weer thuis en raakte in een psychose en kreeg medicijnen. Die liet ik na 5 weken nadat ik thuisgekomen was staan. Veel te snel naar huis gestuurd, en ik had nog niet voldoende ziektebesef.

Hierna ben ik nog 2 keer in 5 jaar tijd opgenomen geweest, dit is nu 15 jaar geleden.
Mijn gevoel ben ik nog steeds kwijt. Heel af en toe meen ik wel eens, nu 2 keer gebeurt, hoe zeg je dat een pijnlijke, berouwvolle geest te “voelen, ervaren”. Zoals christenen dat na een zondebesef kunnen hebben.
Ik probeer zo goed en zo kwaad als het kan mijn leven te leiden, al kan ik niet heel hevig meer genieten. Wel een beetje, ik kan wel genieten van een kopje thee b.v. samen met vrienden of een kerk, evangelisch of protestant.
Maar niet zo heftig meer als vroeger.

Wat ik wel heb, soms als ik naar een evangelische of pinkstergemeente geweest ben, zijn ervaringen met de Heilige Geest. Wel zonder gevoel, maar gewoon met mijn geest.
Dit heb ik niet in een protestantse kerk.

N.b. Dit alles is niet bedoeld om je tot bekering te brengen, maar zo ervaar ik het gewoon.
Zonder Jezus zou alles zinloos zijn, Hij is mijn enige Hoop in leven en sterven. Ik “ervaar” vaak liefde van zijn Geest.

Maria. (niet mijn echte naam).